UPAC dzieli pory na mikropory (<2 nm), mezopory lub mezopory (2 do 50 nm), makropory (> 50 nm) zgodnie ze skal? wielko?ci porów; zgodnie z najnowsz? definicj? pory dzieli si? na mikropory (<0,7 nm) i mikropole (0,7-2 nm), podczas gdy studzienki poni?ej 100 nm s? ??cznie nazywane nanoporami. Wi?c sk?d pochodz? nazwy tych materia?ów dziur?

Seria MCM

MCM to skrót od Mobil Composition of Matter. G?ównie przez badaczy Mobil Oil, u?ywaj?cych krzemianu etylu jako ?ród?a krzemu, zsyntetyzowanego metod? mi?kkiej matrycy opartej na micelach. MCM Muszkieterowie to MCM-41, MCM-48 i MCM-50. MCM-41 to heksagonalna struktura mezoporowata, uk?ad regularnych cylindrycznych mezoporów zbudowanych z jednowymiarowej struktury porów. ?rednica mezoporów regulowana w zakresie 2-6,5 nm, du?a powierzchnia w?a?ciwa. W porównaniu z sitami molekularnymi, w MCM-41 nie ma miejsc kwasowych Bronsteda. Ze wzgl?du na cienk? ?ciank? i niski wspó?czynnik wymiany jednostek krzemowych, wi?zania Si-O hydrolizuj? i ponownie sieciuj? we wrz?cej wodzie, powoduj?c uszkodzenia strukturalne. Dlatego stabilno?? termiczna nie jest dobra. Najwcze?niejsze artyku?y na temat syntezy MCM-41 zosta?y opublikowane w JAC w 1992 roku, a cytowania maj? obecnie prawie 12 000 cytowań. (J. Am. Chem. Soc., 1992, 114 (27), str. 10834-10843.) MCM-48 ma trójwymiarowo po??czon? struktur? komórkow?. MCM-50 jest struktur? lamelarn? i mo?e by? jedynie okre?lany jako ?mezostruktura” zamiast ?mezoporowata”, poniewa? struktura lamelarna zapada si? po usuni?ciu warstwy tworz?cej ?rodek powierzchniowo czynny, a poniewa? nie ma porów, nie jest to ?G??boko w dó?”. 

Seria SBA

SBA to skrót od Santa Barbara Amorphous. W?ród nich du?a nazwa to SBA-15. SBA-15 zosta? po raz pierwszy zsyntetyzowany przez Zhao Dongyuan, nauczyciela na Fudan University w 1998 r. Po ukończeniu studiów podyplomowych w Santa Barbara, University of California, USA. Zosta? opublikowany w Science w tym samym roku i by? cytowany ponad 10 000 razy ( Science 23 stycznia 1998: 279, 5350, 548-552.). Serie SBA mezoporowatych materia?ów krzemionkowych syntetyzuje si? metod? mi?kkiej matrycy, stosuj?c surfaktant typu blokowego; jego wielko?? porów jest regulowana w zakresie 5-30 nm. SBA-15 sk?ada si? z szeregu sze?ciok?tnych równoleg?ych cylindrycznych kana?ów z kilkoma mezoporami lub porami u?o?onymi w losowej kolejno?ci o grubo?ci ?ciany komórkowej 3-6 nm. Ze wzgl?du na grubsze ?ciany komórkowe SBA-15 stabilno?? hydrotermalna materia?u jest lepsza ni? w przypadku serii MCM. SBA-15 to wielowymiarowy porowaty materia?, który zawiera oba mezoporowate materia?y. Mo?e usuwa? ?rodek powierzchniowo czynny osadzony w ?cianach porów podczas procesu kalcynacji, co powoduje powstanie mikroporowatej struktury.

Seria HMM

HMM to skrót od Hiropima Mesoporous Material i zosta? po raz pierwszy opracowany przez naukowców z Hiroshima University w 2009 roku. HMM jest sferycznym mezoporowatym materia?em krzemowym o wielko?ci porów 4-15 nm i regulowanej ?rednicy zewn?trznej 20-80 nm. W etapie syntezy autorzy najpierw tworz? kropelki emulsji przez zmieszany roztwór olej / woda / ?rodek powierzchniowo czynny, a nast?pnie hoduj? krzem z wytworzonymi in situ cz?stkami polistyrenu jako matryc?, co daje kulist? mezoporowat? krzemionk? po usuni?ciu matrycy. (Mikroporowate i mezoporowate materia?y 120 (2009) 447-453.)

Seria TUD

TUD oznacza Technische Universiteit Delft, znany równie? jako Delft University of Technology. Na mikrografie elektronowym TUD-1 pojawia si? jako piana o polu powierzchni 400-1000 m2 / g i przestrajalnym mezoporze mi?dzy 2,5 a 25 nm. W syntezie materia?ów nie ma ?rodka powierzchniowo czynnego, a trietyloamina jest stosowana jako organiczny ?rodek matrycowy. Struktur? porów mo?na kontrolowa? przez dostosowanie stosunku organicznego ?rodka matrycy i ?ród?a krzemu. (Chem. Commun., 2001, 713-714)

Seria FSM

FSM to skrót od Folded Sheets Mesoporous Materials. Dos?owne t?umaczenie jego nazwy to sk?adany arkusz mezoporowaty materia?. Synteza FSM to synteza warstwowego materia?u krzemianowego Kanemit i d?ugo?ańcuchowego alkilotrimetyloaminy (ATMA) w warunkach alkalicznych zachodzi mieszana obróbka jonowa w celu uzyskania w?skiego rozk?adu wielko?ci porów trójwymiarowego heksagonalnego mezoporowatego materia?u krzemionkowego. FSC ma powierzchni? w?a?ciw? 650-1000 m2 / gi wielko?? porów 1,5-3 nm. (Bull. Chem. Soc. Jpn., 69, nr 5 (1996))

Seria KIT

KIT nie znalaz? bardzo oficjalnego o?wiadczenia, najprawdopodobniej skrótu Korea Advanced Institute of Science and Technology. Nale?y równie? do uporz?dkowanego mezoporowatego materia?u krzemionkowego, innego ni? jednokierunkowa struktura porów SBA-15 (sze?cienna p6mm), KIT-6 (sze?cienna la3d) ma wzajemnie po??czon? sze?cienn? mezoporowat? struktur?. W syntezie KIT-6 jako ?rodek kieruj?cy struktur? zastosowano trójblokowy ?rodek powierzchniowo czynny (EO20PO70EO20) i butanol. Rozmiar porów KIT-6 regulowany w zakresie 4–12 nm, powierzchnia w?a?ciwa 960–2200 m2 g-1. (Chem. Commun., 2003, 2136-2137)

Seria CMK

Powszechn? metod? syntezy mezoporowatego w?gla jest metoda twardego szablonu. Mezoporowate sita molekularne, takie jak MCM-48 i SBA-15, stosuje si? jako matryc? do wyboru odpowiednich prekursorów, zw?glania prekursorów w wyniku katalizy kwasu i osadzania si? na porach mezoporowatych materia?ów Road, a nast?pnie rozpuszczania w mezoporowatym SiO2 NaOH lub HF, aby uzyska? mezoporowaty w?giel. W 1999 r. Ryoo uda?o si? powieli? inne mezoporowate materia?y, u?ywaj?c mezoporowatych materia?ów jako twardych szablonów. Ta seria materia?ów o nazwie CMK. Nie znalaz?em te? oficjalnej nazwy, ale najprawdopodobniej po??czone sita molekularne z w?gla i Korea. Sukcesywnie produkowa? CMK-1, CMK-2, CMK-3, CMK-8 i CMK-9 mezoporowate w?glowe sita molekularne, wykorzystuj?c MCM-48, SBA-1, SBA-15 i KIT-6 jako szablony. (J. Phys. Chem. B, 103, 37, 1999.) CMK-3 jest dwuwymiarow? heksagonaln? struktur? z w?skim rozk?adem wielko?ci porów, du?ym polem powierzchni w?a?ciwej (1000-2000 m2 / g), du?? obj?to?ci? porów 1,35 cm3 / g) i silna odporno?? na kwasy i zasady, jest dobrym no?nikiem katalizatora.

Seria FDU

Seria FDU jest skrótem od Fudan University i jest to praca wykonana przez nauczyciela Zhao Dongyuan po powrocie na Uniwersytet Fudan. FDU to seria ?ywic fenolowych syntetyzowanych metod? mi?kkiego szablonu. Uporz?dkowane mezoporowate materia?y w?glowe mo?na syntetyzowa? przez karbonizacj? w wysokiej temperaturze i sk?adaj? si? one z kulistych porów. To samo dotyczy zastosowania ?rodka powierzchniowo czynnego jako ?rodka kieruj?cego struktur?, zastosowania prekursorów ?ywicy fenolowej jako surowców, metod? samoorganizacji przez odparowanie rozpuszczalnika w celu uzyskania uporz?dkowanej struktury. (Angew. Chem. Int. Ed. 2005, 44, 7053-7045)

Seria STARBON

Starbon to nazwa mezoporowatego materia?u w?glowego. Poniewa? oryginalny Starbon zosta? zsyntetyzowany przez naukowców z Uniwersytetu w Yorku metod? zol-?el Starch, a nast?pnie zw?glony. Dlatego jego nazwa to Starbon i zarejestrowa?a mark? ?Starbon”. Obj?to?? mezoporu Starbon 2,0 cm3/g, powierzchnia w?a?ciwa 500 m2/g, mo?e by? stosowany jako no?nik katalizatora, adsorpcja gazów lub ?rodek do uzdatniania wody. Teraz surowce Starbon mo?na rozszerzy? na pektyny i kwas alginowy.

Seria ZSM

ZSM to skrót od Zeolite Socony Mobil, a ZSM-5 to nazwa handlowa, która jest pi?tym zeolitem znalezionym przez Socony Mobil Corporation. Natura zsyntetyzowana w 1975 r. Zg?osi?a swoj? struktur? w 1978 r. ZSM-5 jest systemem rombowym. Jest to rodzaj zeolitowego sita molekularnego z trójwymiarowymi kana?ami krzy?owymi z wysok? zawarto?ci? krzemu i pi?ciocz?onowymi pier?cieniami. Jest oleofilowy i hydrofobowy, ma wysok? stabilno?? termiczn? i hydrotermaln?, a wi?kszo?? porów ma ?rednic? oko?o 0,55 nm Zeolit.

Seria AlPO

AlPO to skrót od bezkwasowego mikroporowatego glinofosforanowego sita molekularnego, które jest ?sitem molekularnym drugiej generacji” rozwijanym przez firm? UOP ze Stanów Zjednoczonych od lat 80-tych. Te struktury sit molekularnych sk?adaj? si? z równej ilo?ci tetraedrów AlO4- i PO4 i s? elektrycznie oboj?tne i wykazuj? s?absze w?a?ciwo?ci katalizuj?ce kwasy. Wraz z wprowadzeniem heteroatomów pierwotny bilans ?adunków szkieletu zeolitu AlPO mo?e zosta? rozbity, dzi?ki czemu jego kwasowo??, wydajno?? adsorpcji i aktywno?? katalityczna zosta?y znacznie ulepszone. Struktura szkieletowa AlPO4-5 nale?y do uk?adu heksagonalnego, z typowym 12-cz?onowym pier?cieniowym kana?em g?ównym o wielko?ci porów 0,76 nm, porównywalnej z aromatami.

Seria SAPO

SAPO to skrót od krzemoglinofosforanu, SAPO-34 to sito molekularne po raz pierwszy zg?oszone przez UCC w 1982 roku, a 34 to kod. Szkielet SAPO-34 sk?ada si? z PO2 +, SiO2, AlO2- i ma trójwymiarowe kana?y poprzeczne, ?rednic? porów o?miopier?cieniowych i umiarkowane miejsca kwasowe. Oprócz separacji adsorpcyjnej i separacji membranowej wykazano doskona?? wydajno??. Sk?ad SAPO-11 to cztery rodzaje Si, P, Al i O, jego sk?ad mo?na zmienia? w szerokim zakresie, zawarto?? krzemu w produkcie zmienia si? w zale?no?ci od warunków syntezy. Mezoporowaty zeolit SAPO-11, o jednowymiarowej strukturze dziesi?ciopier?cieniowej, w owalny otwór. Sito molekularne sita molekularnego SAPO jest na?adowane ujemnie, a zatem ma wymienialne kationy i kwasowo?? protonow?. Sito molekularne SAPO mo?e by? stosowane jako adsorbent, katalizator i no?nik katalizatora.

Istnieje kilka innych materia?ów porowatych, które nie s? powszechnie u?ywane:
MSU  (Michigan State University) to seria mezoporowatych sit molekularnych opracowana przez Pinnavaia i in. University of Michigan. MSU-X (MSU-1, MSU-2 i MSU-3). MSU-V, MSU-G maj? warstwow? struktur? p?cherzyków wielowarstwowych.

HMS

(Heksagonalna mezoporowata krzemionka) to mezoporowate sito molekularne opracowane przez Pinnavaia i in., Które jest równie? struktur? heksagonaln? o niskim stopniu uporz?dkowania.

APM

(mezostruktury wytworzone kwasem), wczesne badania Stucky i wsp., zosta?y przygotowane w warunkach kwa?nych i stanowi?y rozszerzenie serii procesów syntetycznych MCM (media alkaliczne).
Nie tylko nazwa jest bardzo wyj?tkowa, zastosowanie porowatych materia?ów jest równie? bardzo szerokie, s? to:

1. Wydajna membrana do separacji gazów;

2. Membrana katalityczna procesu chemicznego;

3. materia?y pod?o?a do szybkich systemów elektronicznych;

4. prekursory materia?ów do komunikacji optycznej;

5. wysoce wydajne materia?y termoizolacyjne;

6. porowate elektrody do ogniw paliwowych;

7. media rozdzielaj?ce i elektrody do akumulatorów;

8. paliwa (w tym gaz ziemny i wodór) czynnika magazynuj?cego;

9. Wybór absorbentu ?rodowiskowego;

10. Specjalny filtr wielokrotnego u?ytku. Aplikacje te b?d? mia?y ogromny wp?yw na zastosowania przemys?owe i codzienne ?ycie ludzi.

Bibliografia:1. J. Am. Chem. Soc., 1992, 114 (27), str. 10834-10843.2. Science 23 stycznia 1998: 279, 5350, 548-552.3. Mikroporowate i mezoporowate materia?y 120 (2009) 447-453.4. Chem. Commun., 2001, 713–714,5. Byk. Chem. Soc. Jpn., 69, nr 5 (1996) 6. J. Chem. Soc., Chem. Commun 1993, 8, 680,7. Chem. Commun., 2003, 2136-2137.8. J. Phys. Chem. B, 103, 37, 1999.9. Angew. Chem. Int. Ed. 2005, 44, 7053–7059.